suma_30

[ Pobierz całość w formacie PDF ]

nikt by nie wiedział, czy się wyspowiadał. A więc nie jest konieczne, by spowiedz
była ożywiona miłością Bożą.
Odpowiedz. Spowiedz jest aktem cnoty i składnikiem sakramentu. Jako akt cnoty jest
czynnością zasługującą. Miłość zaś jest zródłem zasługi. Spowiedz więc nieożywiona
miłością Bożą nie może być zasługującą. Ale jako składnik sakramentu zwraca
penitenta do spowiednika mającego klucze" Kościoła i poznającego sumienie
pokutującego dzięki jego spowiedzi. W tym znaczeniu może spowiadać się także ten
kto nie ma skruchy, skoro może wyznać swe grzechy spowiednikowi i poddać się
65
kluczom" Kościoła. A chociaż nie otrzymuje owoców rozgrzeszenia, z chwilą gdy
ustanie złe nastawienie, zacznie je otrzymywać. Nie będzie więc miał obowiązku
ponawiać spowiedzi, do której przystąpił bez właściwego nastawienia, ale powinien
ten brak wyznać pózniej.
Rozwiązanie trudności.
1. Słowa te należy odnieść do owoców spowiedzi, których nikt nie może uzyskać, jeśli
nie ma miłości Bożej.
2.Skruchę i zadośćuczynienie czyni się dla Pana Boga, spowiedz zaś czyni się
człowiekowi. Dlatego skrucha i zadośćuczynienie z istoty swej wymagają, by
pokutujący człowiek był zjednoczony z Panem Bogiem przez miłość, podczas gdy
spowiedz tego nie wymaga.
3.Kto wyznaje te grzechy, które ma, mówi prawdę i dlatego jego serce jest zgodne z
tym, co mówi, jeśli chodzi o treść spowiedzi, ale nie o jej cele.
Artykuł 2
CZY SPOWIEDy POWINNA BY ZUPEANA?
Postawienie problemu. Wydaje się, że spowiedz nie powinna być całkowita w
znaczeniu jakoby należało wyznać spowiednikowi wszystkie grzechy, gdyż:
1.Wstyd przyczynia się do zmniejszenia kary. Jeśli więc spowiada się przed wieloma
spowiednikami, odczuwa większy wstyd i jego spowiedz będzie bardziej owoc na.
2.Spowiedz dlatego jest konieczna w pokucie, by spowiednik mógł wyznaczyć karę
według własnego sądu. Otóż różni spowiednicy mogą wyznaczyć wystarczającą karę
za różne grzechy. A więc nie trzeba jednemu spowiednikowi wyznawać wszystkich
grzechów.
3.Może się zdarzyć, że ktoś po spowiedzi i dokonaniu zadośćuczynienia przypomni
sobie jakiś śmiertelny grzech, o którym nie pamiętał podczas spowiedzi, a nie ma
okazji, by wyspowiadać się powtórnie przed tym samym kapłanem. Może więc
wyznać ów grzech innemu spowiednikowi, czyli wyznać różne grzechy różnym
spowiednikom.
4.Podczas spowiedzi wyznaje się grzechy jedynie po to, by otrzymać rozgrzeszenie.
Otóż niekiedy kapłan słuchający spowiedzi może rozgrzeszyć z niektórych grze chów,
66
ale nie ze wszystkich. A więc przynajmniej w takim wypadku spowiedz nie musi być
całkowita.
Ale z drugiej strony obłuda jest przeszkodą w pokucie. Rozdzielanie zaś spowiedzi jest
obłudą, jak mówi św. Augustyn58. A więc spowiedz powinna być zupełna. Zresztą
spowiedz jest składnikiem pokuty, która powinna być zupełna, a więc także spowiedz.
Odpowiedz. W leczeniu ciała lekarz powinien rozpoznać nie tylko tę jedną chorobę, na
którą ma wyznaczyć lekarstwo, ale potrzeba, by znał cały stan chorego, gdyż jedna
choroba staje się cięższą, gdy dołączy się druga, a lekarstwo skuteczne na jedną
chorobę, może być szkodliwe na inną. Podobnie ma się sprawa z grzechami, gdyż
jeden grzech staje się cięższy przez dołączenie innego grzechu, a lekarstwo na jeden
grzech może być podnietą do innego grzechu, gdyż niekiedy ten sam grzesznik może
mieć przeciwne sobie grzechy, jak uczy św. Grzegorz59. Dlatego koniecznie potrzeba
wyznać podczas spowiedzi wszystkie grzechy, będące w pamięci, gdyż inaczej nie
byłaby to spowiedz, ale udawanie spowiedzi.
Rozwiązanie trudności
1.Gdy ktoś wyznaje różne grzechy różnym spowiednikom jego wstyd staje się
wielokrotny, ale ta wielokrotność nie sprawi, by ów uwielokrotniony wstyd był tak
wielki jak ten wstyd, którego się doznaje wyznając wszystkie grzechy podczas tej
samej spowiedzi, gdyż jeden grzech sam przez się nie ujawnia złego nastawienia
grzesznika w takim stopniu jak spowiedz ze wszystkich grzechów, jeden grzech może
być skutkiem nieświadomości lub słabości, ale mnóstwo grzechów dowodzi
złośliwości lub wielkiego zepsucia moralnego u grzesznika.
2.Kary wyznaczone przez różnych spowiedników nie byłyby wystarczające, gdyż
każdy spowiednik ujmowałby ów grzech sam w sobie, nie uwzględniając jego
obciążenia przez inne grzechy. Niekiedy nawet kara wyznaczona za jeden grzech,
mogłaby być podnietą do innych grzechów. Poza tym, słuchając spowiedzi, kapłan
działa w zastępstwie Pana Boga. Dlatego taka powinna być spowiedz przed kapłanem,
jak skrucha przed Panem Bogiem. Nie byłoby zaś skruchy, jeśliby grzesznik nie
wyznał spowiednikowi wszystkich grzechów, które pamięta (po sumiennym rachunku
sumienia).
3.Niektórzy twierdzą, że kiedy ktoś przypomni sobie grzech, który zapomniał wyznać
67
na spowiedzi, powinien wyznać wraz z nim owe grzechy, z których wówczas się
spowiadał, tak by ten drugi spowiednik poznał całą wielkość grzechów penitenta. Ale
nie wydaje się, by to było konieczne, gdyż wielkość grzechu zależy od jego natury i od
wpływu innych grzechów. Otóż grzesznik, spowiadając się, ujawnił wielkość swych
win, wynikającą z ich na tury. Aby spowiednik mógł poznać jedną i drugą wielkość
grzechu zapomnianego, wystarczy, by penitent wyznał wyraznie ów grzech, a inne
ogólnikowo, mówiąc, że spowiadając się z wielu innych grzechów, ten właśnie grzech
zapomniał.
4. Chociaż kapłan nie mógłby z wszystkich grzechów rozgrzeszyć, należy mu jednak
wyznać wszystkie, by mógł poznać całą wielkość win grzesznika, odsyłając go do
kapłana, mającego władzę rozgrzeszania z tych grzechów, z których on sam nie może
rozgrzeszyć.
Artykuł 3
CZY MO%7łNA SPOWIADA SI ZA POZREDNICTWEM INNEGO CZAOWIEKA LUB
PISEMNIE?
Postawienie problemu. Wydaje się, że można spowiadać się przez pośrednika lub
pisemnie, gdyż:
1.Spowiedz jest konieczna, by spowiednik mógł po znać sumienie grzesznika, który
może ujawnić je również za pośrednictwem kogoś innego lub pisemnie. A więc wy
starczy, by skorzystał z tego pośrednictwa.
2.Niekiedy własny duszpasterz nie może zrozumieć grzesznika z powodu różnicy
języka, ale mogącego spowiadać się jedynie za pośrednictwem tłumacza. A więc
sakrament pokuty nie wymaga koniecznie, by grzesznik spowiadał się osobiście.
Wystarczy do zbawienia wyspowiadać się za pośrednictwem kogokolwiek.
3.Jak widzieliśmy (z.8, a.4), sakrament pokuty wy maga koniecznie, by spowiadać się
przed własnym duszpasterzem, a ten niekiedy jest nieobecny, tak że grzesznik nie
może mu wyznać swych win żywym słowem, ale może to uczynić pisemnie,
ujawniając mu swe sumienie. A więc powinien wtedy wyspowiadać się pisemnie.
Ale z drugiej strony człowiek jest obowiązany do wyznania grzechów tak samo jak do
wyznania wiary. Otóż wiarę należy wyznawać ustami, jak to wynika z listu św. Pawła
68
(Rz 10,10), bo kto osobiście zgrzeszył, powinien także osobiście wyznać swe grzechy.
Odpowiedz. Spowiedz jest nie tylko aktem cnoty, ale jest także składnikiem
sakramentu. Aby była aktem cnoty, wystarczy jakikolwiek sposób jej dokonania,
choćby jeden sposób był trudniejszy od innego. Ale spowiedz jako składnik
sakramentu jest określoną czynnością, podobnie jak wszystkie inne sakramenty mają [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Podobne