Bob Fingerbild Samoleczenie wzroku metodÄ dr Bates'a

[ Pobierz całość w formacie PDF ]

na pamięć. wiczenie to bowiem składa się z wielu szczegółowych instrukcji i jedynie
dokładne ich wykonanie mo\e zagwarantować sukces. Wielu ludziom ćwiczenie to mo\e
wydawać się przesadnie dokładne i z tego powodu osoby te odczuwają przed nim
podświadomy opór. Początkowo przezwycię\enie tego oporu wydaje się niemo\liwe i lepiej
jest zdobyć się na cierpliwość i przerwać ćwiczenie, ni\ kontynuować je czując wzrastające
napięcie i złość. Przy ka\dym następnym wykonaniu z pewnością uda się posunąć o krok
naprzód. Korzystnie jest wprowadzić element odprę\ający w trakcie wykonywania tego
ćwiczenia, na przkład zastosować podkład muzyczny w tle - spokojne odprę\ające utwory na
harfę, gitarę klasyczną lub muzykę barokową. Zmieszczona poni\ej szczegółowa instrukcja
jest pomyślana dla krótkowidzów. Jeśli jesteś dalekowidzem przeczytaj szczegółowy aneks
zamieszczony na końcu opisu, gdy\ dalekowidze wykonują to ćwiczenie dokładnie odwrotnie.
wiczenie mo\na wykonywać stojąc lub siedząc. Na ścianie na wysokości oczu mamy kartkę
czarnego papieru na której centralnie jest usytuowana biała kartka z czarnym znakiem X. Drugą
kartkę papieru ze znakiem X trzymamy w ręku. Oddalamy się od kartki na ścianie dokładnie na
odległość granicy ostrości naszego wzroku, tak aby znak X wydawał się ju\ lekko rozmyty.
Następnie unosimy rękę z drugą kartką papieru nieco poni\ej linii oczu. Oddychamy głęboko i
mrugamy oczkami. Koncentrujemy wzrok na literze X znajdującej się na kartce trzymanej w
ręku, odsuwamy ją od siebie maksymalnie, a\ do pełnego wyprostu ręki, a następnie, nie
odrywając wzroku od znaku X, szybkim ruchem przywodzimy ją do samego nosa. wiczenie
powtarzamy dziesięć razy, następnie głęboko oddychamy i mrugamy.
Następnie ustawiamy kartkę trzymaną w ręku tak by widzieć ostro znak X (normalny
wzrok: ca 35 cm.) i poruszamy głową lekko w górę i w dół, przy czym wzrok powinien
przesuwać się po lewej krawędzi kartki. Powinno się przy tym wydawać, \e kartka przesuwa
się pionowo w przeciwną stronę. wiczenie z przesuwaniem powtarzamy równie\
dziesięciokrotnie. Utrzymując rytmiczny ruch głowy przenosimy wzrok na lewą krawędz białej
kartki umocowanej na czarnym tle na ścianie. Czubkiem nosa zakreślamy dziesięciokrotnie jej
lewą krawędz. Równie\ kartka na ścianie powinna sprawiać wra\enie jakby poruszała się w
kierunku przeciwnym do ruchów głowy. Teraz widzimy to, co równie\ powinniśmy dostrzec
przy omiataniu wzrokiem kartki trzymanej w ręku. Wydaje się, \e na krawędzi kartki powstaje
bardzo jasna pionowa kreska. Jest to dowód na prawidłowe wykonanie ćwiczenia.
Utrzymujemy ruch głowy. Powtarzamy całe ćwiczenie w pamięci przy zamkniętych oczach.
Kartka w ręce, lewa krawędz dziesięć razy krawędz się rozjaśnia. Następnie kartka na
ścianie powtórzenie dziesięć razy krawędz się rozjaśnia. Teraz otwieramy oczy i
rozpoczynamy ćwiczenie z górną krawędzią. Prowadzimy czubek nosa delikatnie z lewa na
prawo i z prawa na lewo wzdłu\ poziomej krawędzi. Ponownie widzimy białą kreskę. Kręcimy
dziesięć razy głową i wydaje się, \e kartka przesuwa się w przeciwnym kierunku. Teraz
kierujemy wzrok na kartkę na ścianie i powtarzamy śledzenie górnej krawędzi kręcąc łagodnie
dziesięć razy głową w efekcie krawędz się rozjaśnia. Następnie zamykamy oczy i
powtarzamy to w pamięci, utrzymując jednak skręty głowy w lewo i w prawo. Nie zapominamy
przy tym o głębokim, spokojnym oddychaniu. Otwieramy oczy i kilka razy mrugamy.
Powtarzamy całość omiatając wzrokiem dolną krawędz kartki trzymanej w ręku. Następnie to
samo wykonujemy z dolną krawędzią kartki umocowanej na ścianie. Potem znowu
powtarzamy to ćwiczenie w pamięci przy zamkniętych oczach i utrzymanych ruchach głowy.
Otwieramy oczy i omiatamy wzrokiem (i końcem nosa) wszystkie cztery krawędzie kartki
trzymanej w ręku przez cały czas utrzymując ruch głowy z prawa na lewo i z powrotem.
Powinno się wydawać, \e obramowana jaśniejszymi liniami kartka papieru ka\dorazowo
przesuwa się w przeciwnym kierunku. Powtarzamy dziesięć razy. Następnie w identyczny
sposób postępujemy z kartką na ścianie, by na koniec odtworzyć to ćwiczenie przy
zamkniętych oczach. Następnie otwieramy, oczy rzucając przelotne spojrzenie na znak X
znajdujący się na kartce trzymanej w ręku. Zamknij oczy i wyobraz sobie ten znak z taką
dokładnością, na jaką jesteś w stanie się zdobyć, kręcąc przy tym dalej głową. Jeśli mamy
kłopoty z przypomnieniem sobie dokładnego obrazu znaku X, otwieramy ponownie na krótko
oczy, spoglądając na znak trzymany w ręku. Zamykamy oczy i końcem nosa rysujemy czarny
znak w powietrzu. Teraz otwieramy oczy, by spojrzeć na znak X trzymany w ręku. Zamykamy
oczy i wyobra\amy sobie znak X znajdujący się na ścianie i w myślach sprowadzamy go bli\ej.
Znak widziany przed zamkniętymi oczyma powinien być intensywnie czarny. Jeśli w tym
momencie nie mo\emy sobie wyobrazić ostrego, wyraznego, głęboko czarnego znaku X przed
oczyma, lepiej ćwiczenie przerwać. Nie nale\y się jednak denerwować stosujemy krótki
relaks na przykład ćwiczymy krótkie kołysanie i jeśli mamy ochotę, mo\emy zacząć od
początku lub przeło\yć wykonanie tego ćwiczenia na następny dzień. Je\eli jednak udało się
ostro i wyraznie wyobrazić sobie głęboko czarny znak X przed oczami, otwieramy je i
przelotnie patrzymy na znak na ścianie. Powinniśmy go zobaczyć równie ostro i wyraznie.
Wa\ne jest przy tym, by nie koncentrować spojrzenia bezpośrednio na znaku, lecz raczej na
białej krawędzi lub poni\ej. Zazwyczaj ostre widzenie znaku X na ścianie osiąga się na mniej
ni\ jedną sekundę, z rzadka dłu\ej ni\ kilka sekund. Niektórzy widzą ostro jedynie fragmenty
obrazu. Te mianowicie, które poprzednio przy zamkniętych oczach byli sobie w stanie
wyobrazić. Jeśli udało się osiągnąć przebłysk ostrego widzenia, jest to dowodem na skuteczne
przeprowadzenie ćwiczenia i jednocześnie podstawą do wyciągnięcia wniosku, \e jesteśmy w
stanie ponownie nauczyć się odprę\onego i swobodnego patrzenia, przechytrzając tym samym
dotychczasowe, nieprawidłowe nawyki świadomego postrzegania (i niepostrzegania).
Aneks dla dalekowidzów
Dla dalekowidzów sposób wykonywania tego ćwiczenia jest zasadniczo identyczny,
jednak z jedną wa\ną ró\nicą: dalekowidz ustawia się w takiej odległości od ściany, by znak X
widzieć ostro i wyraznie, natomiast znak X trzymany w ręku przybli\a do granicy ostrości
wzroku tak, aby był rozmyty i niewyrazny. Na koniec ćwiczenia nale\y spojrzeć na kartkę
trzymaną w ręku ostry i wyrazny znak X jest dowodem, \e ćwiczenie się powiodło.
ROZDZIAA 11
DALEKOWZROCZNOZ
Hipermetropia, albo nadwzroczność. Jest to wada, w której oko wykazuje tendencję do
ogniskowania obrazu poza siatkówką. Z reguły nie stanowi problemu przy niewielkich wadach
i mo\e być przezwycię\ona za pomocą akomodacji. Większość ludzi rodzi się
dalekowzrocznymi.
Przyczyny powstawania tej wady nie są dobrze zrozumiane, podobnie jak wszystkie
inne zagadnienia związane z problemami widzenia. Najczęściej wymienianą przyczyną jest
niedostateczna długość gałki ocznej, inne mo\liwości to odklejenie siatkówki, niedostateczna
ako-modacja itd. itd. [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Podobne