Offutt Andrew Conan i miecz skelos

[ Pobierz całość w formacie PDF ]

W oczach Hajimena zabłysnął gniew. Przyjrzał się bystro temu, który siedział z nim w
willi Balada, nale\ącej naprawdę do pewnego bogacza wrogiego khanowi Zambouli tu
spisek i zdrada były na miejscu. Mo\e i Conan&
Conan wyciągnął rękę, by dotknąć ramienia chłopaka. Hajimen usunął się, rzucając mu
grozne spojrzenie. Conan cofnął się z cię\kim westchnieniem.
Ech, Hajimenie& Jeśli sam zaatakujesz Aktera, nie prze\yjesz nawet pół dnia, choćbyś
był nie wiem jak dzielny. Jak\e wtedy powiadomisz ojca, \e pomściłeś swą siostrę? Czyś
pomyślał, \e straciwszy córkę, straci teraz i syna? I ty, kochając go, chcesz, \eby opłakiwał
dwoje dzieci? Czy wiesz, co wtedy zrobi twój ojciec? Nie jestem czarnoksię\nikiem i nie
mam magicznej kuli, ale chętnie ci powiem: twój ojciec dosiądzie wielbłąda i ruszy na czele
swych ludzi. Uderzy na Zamboulę. I zginie. Tego chcesz? Na twarzy Hajimena widać było
uczucia, zmieniające się szybko, w miarę jak Conan mówił. Teraz młody wódz wstał i
podszedł do okna. Wsparty o parapet, patrząc to na Conana, to w czerń nocy za oknem, rzekł
cicho:
Conan jest mądry.
Milczeli chwilę, Hajimen mruknął nagle:
W imię Theby, Conanie ile\ ty masz lat?!
Conan zaśmiał się cicho.
Jestem dość stary, by dawać mądre rady, i dość głupi, mój przyjacielu, by samemu je
przyjąć& !
Shanki odwrócił się plecami, parsknąwszy śmiechem. Ale tak naprawdę nie do śmiechu im
było.
Co więc radzisz, Conanie? Mamy dalej \yć, jakby się nic nie stało? Akter przyjął dar z
rąk mego ojca, a potem zabił małą Shanki niby złodziejkę, albo Yoggitkę. Ja mam z tym
\yć?!
Wcale nie musisz. Posłuchaj, Hajimenie. Mam pewien plan. Trzeba tylko, byś szybko,
mo\liwie najszybciej, pojechał do ojca i wrócił tutaj z wojownikami. Trzeba, by dosiedli
najszybszych wielbłądów i przybyli uzbrojeni, jak na największą wojnę. Trzeba, by stanęli tu\
pod murami i co sił w płucach wyzywali Aktera i Zafrę od najgorszych, by od czasu do czasu
posłali kilka strzał w mury, nie w ludzi i by na koniec wezwali Aktera do wyjścia i
walki!
Hajimen gwałtownie odwrócił się od okna, w jego oczach jaśniała nadzieja& Lecz zaraz
Strona 77
Offutt Andrew - Conan i miecz skelos
przygasła.
Conanie, Akter jest tchórzem! Nie wyjdzie!
Słusznie. Ale my o tym wiemy. Idzie całkiem o coś innego. Gdy on zamknie się w
pałacu i rozka\e wojsku rozgromić ten śmieszny oddział wojowników plujących na niego, a
nie przynoszących mu \adnej cielesnej szkody& wtedy naprawdę przyjdzie kolej na Shanki.
Musicie zrobić, ty, Hajimenie, i twoi wojownicy, najtrudniejszą rzecz, jaką tylko mo\na
wymyślić. Shanki dostaną najcię\sze zadanie.
Mów, Conanie. Jakie jest to zadanie.
Oczy chłopca błyszczały i Conan zastanawiał się, czy porywczy młodziutki wódz
udzwignie cię\ar słów, które za chwilę padną.
W chwili, gdy otworzą się bramy i wojsko wylegnie na pustynię, Shanki& Shanki
muszą UCIEC.
UCIEC???!!! Shanki bluznął słowem obcym jego naturze.
Tak, Hajimenie! Conan podjął z zapałem, nie czekając, a\ krewki młodzian sięgnie
po miecz. Trzeba ich obelgami doprowadzić do tego, \eby wyszli za bramy i przypuścili
szar\ę na dzielnych Shanki. Waszym zadaniem jest wywieść ich jak najdalej w pustynię. Póki
będą was gonić, umykajcie chy\o, jeśli będą mieli dość i zechcą zawrócić podą\ycie za
nimi i poty będziecie ich nękać strzałami i wrzaskiem, a\ pogonią za wami znowu. Hajimenie
Conan mówił nadzwyczaj powa\nie, wiedząc, \e teraz rozstrzygną się losy jego planu.
Hajimen musi przyjąć ten plan, rozumiejąc dokładnie, o co tu chodzi. Tak walczy nie
tchórz. Tak walczy dziki zwierz.
Nie! To nie jest walka godna wojowników Shanki! Co innego, jeśli w chwili
pierwszego odwrotu dościgniemy tych podłych szakali, rzucimy się na nich z tyłu i będziemy
wycinać ich w biegu! Wtedy zmaleje ich przewaga, i jeśli Conan zaatakuje od frontu, nawet z
niedu\ym oddziałem&
To nie tak& Posłuchaj jeszcze raz, wodzu Shanki. śołnierze Akter Khana to nie
szakale, to młodzi, dzielni ludzie. Nie jest ich winą, \e słu\ą panu imieniem Akter Khan.
Urodzili się tu, w Zambouli, a khan jest satrapą Cesarza. I włada Zamboulą zgodnie z
przyjętym prawem. Więc ty chcesz, \eby gdzie i komu słu\yli? Rabusiom pustynnym?
Dlatego posłuchaj jeszcze raz: to są dzielni, dobrze wyszkoleni \ołnierze. Musicie robić tylko
to, co zmusi ich do pogoni za wami w pustynię. Nie dacie się dopaść i pobić, ale te\ \aden
Shanki nie zabija wrogów , przecie\ ludzie z Zambouli nie zrobili wam nic?
Nie, Conanie. Ja nie widzę w tym honorowej walki, i jeszcze raz ci powtarzam: tak nie
walczą wojownicy Shanki. Jaki jest cel takiej gonitwy po piaskach?
Nooo, przyjacielu& Jesteś wspaniały! Teraz na pewno wiem, \e gdy przejmiesz po
ojcu władzę nad ludem Shanki, lud ten zyska mądrego i dzielnego khana.
Dlaczego& Dlaczego mi to mówisz? Dlaczego tak sądzisz& ? nieufnie zapytał
Hajimen.
Poniewa\ zadałeś mi mądre pytanie, zamiast od razu złapać za miecz i próbować mnie
zabić! Conan roześmiał się szczerze. Ilu wojowników mo\esz mi przygotować, mój [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Podobne