GR610. Jordan Penny Rozterki Imogeny

[ Pobierz całość w formacie PDF ]

ta nie będzie ulegać żadnym tego rodzaju naiwnym
uczuciom.
Dopiero w tej chwili uświadomiła sobie, że się
myliła. Teraz też widok Dracco robił na niej pioru�
nujące wrażenie.
- Imo?
Imogena na dzwięk swojego imienia podskoczy�
ła jak ukłuta żądłem. Jak długo już nie spał i obser�
wował ją, gdy mu się przyglądała? Ze wstydu za�
częła cofać się do drzwi.
- Nie... nie byłam pewna, czy tu jesteś - zaczęła
się tłumaczyć.
- Miałem sporo roboty - powiedział swobod�
nie, siadając na sofie. - Pamiętam, że poczułem się
zmęczony.
81
- Musiało ci być niewygodnie całą noc spać
w tej pozycji - zauważyła współczująco. Właści�
wie nie bardzo wiedziała, co mówi. Działo się z nią
coś dziwnego, kiedy patrzyła na Dracco.
- Mogło być gorzej - odpowiedział.
Sposób, w jaki na nią patrzył, sprawiał, że robiło
jej się jeszcze bardziej gorąco. Co właściwie chciał
jej dać do zrozumienia? %7łe woli spać na sofie niż
z nią? To przecież jemu zależało, żeby nie unieważ�
nić ich małżeństwa! Odwróciła się na pięcie i ujęła
za klamkę.
Już otwierała drzwi, kiedy z tyłu dobiegł ją nagle
głos Dracco.
- Jeśli chcesz, moglibyśmy gdzieś pózniej poje�
chać. Nad morze?
Kiedyś takie zaproszenie napełniłoby ją bezgra�
niczną radością i z całą pewnością by je przyjęła.
I może właśnie dlatego, że pamiętała swe dawne
reakcje, teraz postanowiła sama siebie ukarać. Nie
wiedziała dlaczego, ale w jej głosie były gniew
i ból, kiedy odpowiedziała:
- Nie, nie chcę. Jestem tu tylko z jednej przy�
czyny, która nie ma nic wspólnego z wycieczkami
nad morze.
Wybiegła z gabinetu, zanim zdążył cokolwiek
odpowiedzieć, i popędziła do kuchni.
Poranek spędziła w samotności, upalne popołu�
dnie także nie poprawiło jej nastroju. Obcinała
82
w ogrodzie zwiędnięte róże i ukłuwszy się w palec,
szła na górę, kiedy nagle usłyszała swoje imię.
- Imo.
Stanęła jak skamieniała na widok Dracco, który
nagle wyrósł u szczytu schodów. Był prawie nagi;
owinięty ręcznikiem wokół bioder, drugim ręczni�
kiem wycierał sobie włosy.
- Przez okno sypialni zobaczyłem, że wracasz
z ogrodu do domu, i pomyślałem, że...
- %7łe musisz mnie ostrzec, bo biegasz po domu
półgoły?
Dracco zignorował tę uwagę.
- Właściwie chciałem z tobą porozmawiać
o tym, że przydałby ci się jakiś samochód. Ale sko�
ro mówisz...
- Ja nic nie mówię. - Imogena oblała się ru�
mieńcem, podczas gdy Dracco obserwował ją
z nieodgadnionym wyrazem twarzy.
- Czy mam rozumieć, że dość masz czekania... ?
- To ty nalegałeś na utrzymanie naszego mał�
żeństwa i na to, żeby...
- Powoli zmieniasz zdanie i chcesz, żebym cię
uwiódł?
Miała zmienić zdanie? Nie! Wolałaby umrzeć!
A jednak z jakiejś przyczyny nie potrafiła wypo�
wiedzieć tego na głos. Może dlatego, że jej wzrok
przykuwał nagi, owłosiony tors Dracco i jego bio�
dra dość luzno okręcone ręcznikiem.
83
- Imo...
W jego głosie była jakaś ciepła, zniewalająca
zmysłowość, magiczna siła sprawiająca, że Imoge-
na stała jak sparaliżowana, dopóki nie chwycił jej
za rękę i nie przyciągnął do siebie.
- Pachniesz świeżym powietrzem i słońcem -
wyszeptał jej we włosy. -I różami.
- A ty pachniesz... sobą - wyszeptała bezradnie
w odpowiedzi. Oczy rozszerzyły jej się ze zdumie�
nia, kiedy dostrzegła, jakie wrażenie zrobiło na nim
to, co powiedziała. Wyglądał jak łowca, podnieco�
ny samiec, gotów w każdej chwili zaatakować.
- Czy zdajesz sobie sprawę, co dzieje się z męż�
czyzną, kiedy mu powiesz, że rozpoznajesz jego
zapach? Mam ci powiedzieć? Pokazać?
Nie musiał jej mówić; mimo swej niewinności
i braku doświadczenia widziała, że jest podniecony,
i poczuła, że ją także zalewa fala gorąca.
Otoczył ją ramionami i zamknął w uścisku.
Ustami delikatnie musnął jej usta, lecz nawet ten
ulotny pocałunek wyzwolił w niej gwałtowne po�
żądanie.
- Jeszcze? Chcesz jeszcze? - pytał, chociaż nie
powiedziała ani słowa. Czyżby jej ciało nadawało
sygnały niezależnie od jej woli?
- Przyjemnie ci, Imo? - dopytywał się tak cicho,
że z trudem rozpoznawała, co mówił. - Twoje usta
powinny smakować słodko i dziewiczo, a tymcza-
84
sem mają w sobie jakąś dzikość i czar, któremu
żaden mężczyzna by się nie oparł. Czy jesteś cza�
rodziejką, Imo?
Zaczynało kręcić jej się w głowie, krew w niej
pulsowała, ciało domagało się pieszczot. Zadrżała
gwałtownie. Obudziły się w niej wszystkie pragnie�
nia i uczucia nastolatki, tylko że teraz przeżywała
je jako dojrzała kobieta.
W przedziwny sposób jej ciało rozpoznawało [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Podobne