Child Maureen Domowe ognisko

[ Pobierz całość w formacie PDF ]

niejszej ścieżki. W dzisiejszych czasach każdy potrzebu�
je studiów.
- Daliście mamie pieniądze, żebym poszedł na studia,
prawda?
116 Maureen Child
To było oskarżenie, a nie pytanie.
- To są pieniądze, które należałyby do Maca. Teraz są
twoje.
- Nie chcę ich. - Eric wyprostował się i podniósł wy�
zywająco brodę. - Już wcześniej postanowiłem, że nie
pójdę na studia, a gdybyśmy nie mogli sobie na to po�
zwolić, może mama łatwiej by odpuściła.
Jake parsknął.
- Nie łudz się. Twoja mama nie należy do osób, któ�
re odpuszczają".
- Nie jestem taki jak mój tata. On lubił szkołę, a ja nie
jestem taki mądry.
- Nie wiesz tego.
- Wiem. Ale nie chcę iść na studia tylko po to, żeby
stamtąd wylecieć.
- A czy grozi ci wylanie z liceum? - zapytał Jake, sta�
rając się w ten sposób uspokoić nieco chłopca.
-Nie, ale...
- No to dlaczego myślisz, że wyleciałbyś ze studiów?
Jęknął.
. - Po prostu nie chcę, żebyście to wy decydowali, co
mam zrobić ze swoim życiem.
Jake oderwał się od stołu i zrobił krok w kierunku
chłopca.
- My też tego nie chcemy - powiedział. - Staramy się
tylko dać ci szansę samodzielnego wyboru. Zrobić to, cze�
go chciałby Mac.
- Mój ojciec nie żyje. - Eric odgarnął włosy z oczu i Jake
zauważył błyszczące w nich łzy. - A ja nie jestem nim.
Domowe ognisko 117
- Do diabła, Ericu, nikt tak nie myśli. Chcemy tylko...
- Nie jestem taki mądry jak on. Nie mogę być tym,
kim wy byście chcieli.
Zanim Jake zdążył coś powiedzieć, Eric przebiegł
obok niego, chwycił swój rower i popędził drogą w kie�
runku szosy.
- Zwietnie - mruknął sucho. Naprawdę świetnie so�
bie radził tutaj w Coleville. Nie tylko wdał się w romans
z byłą dziewczyną Maca, ale udało mu się też zrazić do
siebie jego syna.
Prawdopodobnie byłoby lepiej dla wszystkich zaintere�
sowanych, pomyślał, gdyby nigdy nie wrócił do domu.
ROZDZIAA DZIESITY
Kiedy podjechał motocykl Jake'a, Donna poczuła, że
przyspiesza jej puls. Odchyliła brzeg białych koronko�
wych firanek, wyjrzała przez okno i zobaczyła, jak męż�
czyzna zeskoczył na ziemię, zdjął kask i położył go na
czarnym skórzanym siedzeniu. Zciągnął okulary sło�
neczne, które nosił nawet wieczorem, zaczepił je o kie�
szeń czarnej koszulki i ruszył w kierunku domu.
- Och, Boże. - Donna nakazała sobie zachować spo�
kój. Nie przyjechał przecież na randkę, ale dlatego, że
zadzwoniła po niego po powrocie Erica do domu. Jej
syn był zły i nie chciał jej powiedzieć, co go dręczy.
Kiedy tylko Eric poszedł znowu nocować do domu
Jasona, zadzwoniła do Jake'a. Denerwowało ją, że po�
trzebuje pomocy, aby się dowiedzieć, co się dzieje z jej
własnym dzieckiem, ale któż miał to wiedzieć, jak nie
osoba, która spędziła z nim większość dnia? Przyjazd
zajął Jake'owi niecały kwadrans. Długimi krokami prze�
mierzył ukwieconą ścieżkę i po kilku sekundach już
dzwonił do drzwi.
Otworzyła je i przez długą chwilę stała, patrząc na
niego. Prawdopodobnie nie był to dobry pomysł, żeby
Domowe ognisko 119
tu przychodził, kiedy jest sama. Jej mama była na kolej�
nej randce, Eric u przyjaciela... Nikt nie stłumi palących
się już w niej wewnętrznych płomieni.
- Czy mogę wejść? - zapytał wreszcie.
- Ach, tak, przepraszam. Jasne, Jake, wejdz. - Wpuś�
ciła go i odetchnęła głęboko, kiedy przeszedł koło niej,
kierując się w stronę salonu. Jego zapach wypełnił jej
nozdrza, odsuwając gdzieś racjonalne myślenie.
Zamknęła drzwi i oparła się o nie.
- Gdzie jest twoja mama?
- Na randce.
Uśmiechnął się.
- Naprawdę? To dobrze. - Rozejrzał się wokół. -
A Eric?
- U Jasona.
- W takim razie cieszę się, że zadzwoniłaś - oświad�
czył, podchodząc bliżej.
Dotknął jej, a ona poczuła przebiegający po plecach
dreszcz oczekiwania. Mężnie walczyła o utrzymanie
kontroli.
- Nie dzwoniłam po to, żebyśmy... - machnęła ręką.
- No wiesz.
- Rozumiem - powiedział, głaszcząc jej ramię długimi,
powolnymi i zmysłowymi ruchami. - A więc dlaczego?
- Muszę wiedzieć, co dręczy Erica - wyrzuciła z siebie.
- Myślę, że to idea studiów go przeraża.
- Przecież jest dopiero w drugiej klasie liceum.
- Wygląda na to, że tak jak jego matka wybiega my�
ślą w przyszłość.
120 Maureen Child
Westchnęła i oparła głowę o znajdujące się za nią
drzwi.
- Nie chcę, żeby się bał. Chciałabym, żeby był pod�
ekscytowany na myśl, że może iść do każdej szkoły, do
jakiej tylko zechce.
- Boi się porażki - powiedział jej Jake.
- Ale dlaczego? Jest inteligentny.
- To prawdopodobnie nasza wina - przyznał, przycią�
gając ją do siebie i obejmując. - Opowiadaliśmy mu, ja�
ki Mac był mądry, i myślę, że Eric czuje teraz presję, że
powinien być taki jak ojciec.
- O matko. - Donna zaplotła ręce wokół pasa Jake'a [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Podobne