Eo Kabe Internacia krestomatio

[ Pobierz całość w formacie PDF ]

& Sed tio estas mia lasta protesto; mi promesas ne inter-
rompi vin plu.
Mi do da�rigas. Mi �esis pensi pri la promeso de
mia kara Johanino, �ar mi ne dubis, ke ne ekzistas rila-
toj inter �i tie kaj tie ; mi rememoris pri �i, kiam oka-
zis faktoj, sendube pruvantaj, ke la mortintino & plenu-
mis la promeson &
Pardonu ekkriis sinjorino de Daller la kande-
loj forbrulis, �u ne plibone estus en la domon &
Ne, ne petis la le�tenanto, ni ne bezonas lu-
mon; brilas la luno, kaj rakontoj pri fantomoj impresas
des pli forte en la duonlumo.
97
INTERNACIA KRESTOMATIO
eLIBRO
La profesoro da�rigis:
Foje vespere, post kelkhora sidado �e miaj libroj mi
estis timigita de malla�ta, stranga murmureto. Mi ne
povas �in priskribi, �i estis nek frapado, nek �emoj, nek
besta vo�o, nek siblado de vento. La sono �uste tial estis
terura, ke �i similis nenian konatan. Mi ne povis sidi
trankvile, mi devis ekscii, kio ka�zis la misterajn sonojn.
Ne eble estis difini, de kie ili venis, ili estis kvaza� en la
tuta �ambro; malla�taj, sed �ie kaj seninterrompaj. Mi
ekstaris kaj esploris la �ambron en �iuj anguloj. Bianko,
la pudelo, dormis, kviete spirante post la kameno; Pieps,
la birdo, sidis, kovrinte la kapeton per la flugiloj, globo-
simila en la ka�o. Nenie la sono estis pli proksima, ne-
nie pli malproksima. xajnis, ke mi portis �in kun mi
mem en la �ambro. Por konvinki�i, mi iris eksteren
�io estis silenta, mi revenis en la �ambron �i ree es-
tis tie. Mi sonorigis al la servistino. xi venis rapide. A�s-
kultu, Brigido , mi komencis, sed tuj �i �esis. Atendu
momenton & Sed vane, ni a�dis nenion. Nenio & vi
povas foriri . Apena� �i pasis la sojlon, la murmureto
rekomenci�is. Kelkfoje ripeti�is la sama fenomeno, fine
mi forsendis la maljunulinon dormi kaj restis sola kun
mia tonanta gasto. Ankora� kelke da momentoj �irka�is
min la delikataj tonaj ondoj, kaj mi a�skultis kaj a�skul-
tis & La murmureto fari�is pli kaj pli malla�ta kaj fine
tute eksilentis. En �i tiu vespero mi ne povis plu labori
kaj mi iris dormi..
Pasis ok tagoj, kaj mi preska� forgesis la misteran ape-
98
INTERNACIA KRESTOMATIO
eLIBRO
ron. Subite, en la sama vespera horo �i revenis. Mi ree
alvokis mian maljunan Brigidon la rezultato estis sa-
ma: tuj kiam �i aperis en la �ambro, �io eksilentis; kiam
�i foriris, �io tonis. La mistero plenigis min per mirego
kaj timo, per deziro klarigi �in, sed anka� per espero, ke
�i restos neklarigebla &
De nun �i revenadis regule post �iuj kelke da tagoj; mi
atendis �in, kiel amatan, honorantan viziton. Mi ne pro-
vis plu esplori la ka�zon, �ar estus por mi seniluzii�o
trovi naturan solvon por �i tiu kortu�anta enigmo. �u
�i venos hodia�? estis demando, kiun mi ripetadis la
tutan tagon. Kvin minutojn anta� �ia alveno, ia ekscito
plenigis mian animon. �i estis por mi kara gasto. �i
ne, mi ne volis plu nomi �i tiun amikon per tiu �i senper-
sona pronomo & sed kiel? Mi ser�is nomon mi trovis
la plej karan kaj mi ekkriis: Johanino, venu! En la sama
momento eksonis la konata murmureto, sed duoble for-
ta. Mi ree ekkriis: Johanino, Johanino kaj ju pli ofte
mi ripetis la nomon, des pli proksime venis la sonondoj
al mi, kvaza� ili volis min �irka�preni, sufoki.
Trompo de la sentoj, �u ne vere? Trompo de l a�dado?
Mi vidas jam la vorton sur viaj lipoj, doktoro Elke, sed
vi �uris ne interrompi min, kaj la �uro vin haltigis. Mi
mem anka� tion supozis, mi ja ne kredis spiritojn & ta-
men en tiu momento mi devis rememori la lastajn vor-
tojn de mia edzino. �u efektive? & Sensenca�o! Mi skuis
la kapon, alvokis Brigidon por forpeli la sor�on kaj pre-
nis anta� la dormo sodan pulvoron.
99
INTERNACIA KRESTOMATIO
eLIBRO
En sekvinta vespero, en la sama horo revenis la ordi-
nara ekscito. Aha, pensis mi, mia febra paroksismo kun
tintado en la oreloj proksimi�as (vi vidas, doktoro, ke mi
opiniis same, kiel vi). Por min gardi kontra� la tonanta
fantomo mi iris eksteren, mi ja estis tie sendan�era.
Estis luna vintra nokto. �iuj bran�oj estis dike kovri-
taj de ne�o. Mi iris per rapidaj pa�oj sur la glacia tavo-
lo, krakanta sub miaj plandoj. Mi rapidis al monteto, de
kiu estis bela panoramo de l pentrinda �irka�a�o. Sed
kiam mi atingis la celon, mi seniluzii�is; nigraj nuboj
kovris la lunon, kaj la tuta pejza�o dronis en mallumo;
nur la muroj de kapelo, staranta sur la monteto, lumis
en malbrila blanko. Subite venis la konata ekscito, kiu
ordinare anta�iris la misteran murmureton & �u anka�
�i tie? & Mi a�skultis kun batanta koro sed minutoj
pasis, �io silentis. Mi ekkris: Johanino! Neniu sono &
Sed ekrigardinte, mi rimarkis lumeton, anta�e sendube
ne ekzistantan, kiu falis de la kapela fenestro sur la plan-
kon. Mi ne povis kontra�batali la altiron, kvankam timo
tremigis min, kaj mi iris al la kapelo, malfermis la por-
don kaj enpa�is.
La profesoro faris pa�zon. En la sama momento, kiel
en la rakonto, nubo kovris la lunon, kaj la societo sidis
en mallumo. Kuni�is �iuj kondi�oj por tremiga sento,
kiu ekregis la plimulton da a�skultanoj. La plimulton
ne �iujn. Doktoron Elke sendube ne. Anka� eble ne la [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Podobne