Grace Carol Prezent dla szefa

[ Pobierz całość w formacie PDF ]

Przyszłość jest pełna znaków zapytania. Nie podda się, będzie
dalej przekonywać ją do swego pomysłu, ale jak długo to może
potrwać? I czym się zakończy? Przecież to optymalne rozwią�
zanie dla nich wszystkich: dla niej, dla niego, dla dziecka. Te�
raz nie będzie do tego wracać, nie będzie jej naciskał. Przypo�
mniał sobie dobre rady, jakich udzielił mu Andy. Pochylił się
nad stołem.
- Claudio, chciałbym cię lepiej poznać. I żebyś ty lepiej
poznała mnie. Chciałbym...
Wpatrywał się w nią intensywnie, jakby chciał zajrzeć jej
do wnętrza. Był tak skupiony, że nie zauważył, jak ktoś do
niego podszedł i lekko klepnął go w ramię.
- Tak mi się wydawało,' że to ty - uśmiechnął się Dan
Jenks, jeden z członków zarządu firmy. - Kolacyjka za mia�
stem, co? A to twoja urocza asystentka, jeśli mnie oczy nie
mylą.
Joe odwrócił się, uśmiechnął się z przymusem. Nie chciał,
R S
by w tym szczególnym momencie ktoś mu przeszkadzał.
Zresztą nie tylko w tej chwili, ale przez cały wieczór. Chce
skoncentrować się wyłącznie na Claudii. I ją nakłonić do te�
go samego. Cieszył się, że Andy się dzisiaj nie pokazał. Na�
prawdę był mu za to głęboko wdzięczny.
- Nie wiedziałem, że stanowicie taki zgrany zespół - sko�
mentował Dan, przenosząc wzrok z Claudii na Joego.
- Rozmawiamy o sprawach zawodowych - pośpiesznie
rzekła Claudia. Uwadze Joego nie uszło, że się zaczerwieniła.
Niepotrzebnie. Nie ma żadnego powodu, by nie mogli spoty�
kać się po pracy. Claudia nie powinna czuć się zakłopotana.
- Aha! - podchwycił Dan, uśmiechając się wymownie,
jakby przyłapał ich na gorącym uczynku.
- No to życzę wam miłego wieczoru.
Joe odetchnął, gdy Dan odszedł do stolika.
- Czujesz się skrępowana, że widział cię ze mną? - zapy�
tał Joe.
- Wołałabym, żeby nikt o niczym nie wiedział - wydusiła,
wbijając oczy w serwetkę.
- Dlaczego widzisz w tym problem? Co to ma za znacze�
nie? Nie obchodzi mnie, czy będą nas postrzegać jako parę.
Podobnie jak to, czy dowiedzą się, że to moje dziecko.
Pani siedząca przy sąsiednim stoliku odwróciła się i po�
patrzyła na niego ze zdumieniem. Dopiero teraz uświadomił
sobie, że mówi za głośno. Potrząsnął głową.
- Przepraszam - rzekł. - Zwykle jestem bardziej subtelny.
Postaram się zachowywać w sposób wyważony. Co innego,
gdy będziemy sam na sam - dorzucił ciszej, myśląc już o po�
wrocie do domu. Claudia na pewno poprosi, by pomógł roz�
piąć jej suwak. Może dziś będzie inaczej? Zwykle znikała od
R S
razu w swoim pokoju. W tej czarnej obcisłej sukience wyglą�
da rewelacyjnie. Ten strój, lekko wyczuwalny zapach perfum,
śnieżnobiały dekolt, sandałki na wysokich obcasach, w któ�
rych jej nogi wydawały się jeszcze dłuższe.
Jak to możliwe, że przez te lata w ogóle jej nie dostrze�
gał? Nigdy nie zauważył, że gdy się denerwuje, zagryza dol�
ną wargę. Zciąga brwi, gdy stara się skoncentrować. Gdy jest
ubrana na ciemno, jej brązowe oczy stają się jeszcze ciem�
niejsze.
Wydawało mu się, że ostatnio schudła, ale to chyba przez
te biurowe stroje. Bo w tej czarnej sukience wygląda bardzo
dorodnie. Porcelanowa cera... Ile by dał, by móc jej dotknąć!
Zerwać z niej tę sukienkę, ujrzeć jej jasne piersi, lekko za�
okrągloną figurę, zgrabne nogi. Scena z tamtego wieczoru
na zawsze wryła mu się w pamięć. Tym bardziej go do niej
ciągnie.
Czy ta kolacja jakoś na nią wpłynie, poprawi ich rela�
cje? Czy takie zaloty miał na myśli Andy, z przekonaniem
twierdząc, że to na pewno pomoże? Do tej pory nigdy nie
wątpił w swój urok. Tak było, póki mu na tym nie zależało.
Teraz nie myśli o namówieniu jej na małżeństwo, teraz prag�
nie czegoś innego. Zdobyć ją, być z nią jak najbliżej. Nie na
biurowej kanapie, w powietrzu przesiąkniętym dymem, na
chybcika, gdy oboje zdzierali z siebie ubranie. Teraz scene�
ria będzie zupełnie inna. Jego wielkie łóżko, świeże powie�
trze wpadające przez otwarte okno... Nie będą się śpieszyć,
nie będzie wirowało im w głowach od wypitego szampana.
Tym razem będzie inaczej, tym razem to będzie miało swo�
ją wagę.
Nigdy nie musiał zabiegać o kobiety. Wie, jak je oczaro-
R S
wać i usidlić. Ma swoje sposoby, które nigdy go nie zawiodły.
Więc dlaczego jest taki spięty, dlaczego tak bardzo się dener�
wuje? Dlaczego tak się boi, by go nie odrzuciła?
Przez resztę wieczoru już nikt nie zakłócił ich spokoju.
Teraz pozostaje mu tylko wrócić z nią do domu i postarać
się wprowadzić ją w odpowiedni nastrój. Wyszli z restaura�
cji. Czekali, aż parkingowy podprowadzi samochód. Joe krą�
żył niespokojnie, nie mogąc ustać w miejscu ani chwili. Nie
umiał dłużej czekać. Musi się odezwać, musi coś powiedzieć.
Wybadać, jakie jest jej nastawienie.
- Claudio - zaczął cicho, otaczając ją ramieniem i mocno
przyciągając do siebie. Chcę się z tobą kochać.
R S
ROZDZIAA SI�DMY
W tej samej chwili podjechał jego samochód. Claudia nie
zdążyła odpowiedzieć. Albo nie chciała, uznał Joe. Jechał
szybko. Nie te dwieście czterdzieści na godzinę, ale dużo po�
nad dopuszczalną prędkość. Claudia siedziała obok, wpatru�
jąc się w okno. Nie odzywała się. O czym teraz myśli? Czy
w ogóle coś do niego czuje? Czy tamten wieczór pozostawił
jej przykre wspomnienia i do dziś go żałuje? Kotłowało mu
się w głowie tyle pytań. I na żadne nie potrafił znalezć od�
powiedzi.
Gdy podjechali pod dom i podeszli do drzwi, był tak roz�
palony, że zdawało mu się, że nie wytrzyma ani sekundy dłu�
żej. Claudia ruszyła korytarzem w stronę swojego pokoju,
ale nie pozwolił jej odejść. Złapał ją za rękę i przyciągnął do [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Podobne