Crusie Jennifer KĹam mi, kĹam

[ Pobierz całość w formacie PDF ]

Twarz wyglądała strasznie, siniak żółkł na brzegach. - Nic mi nie jest -
zapewniła przyjaciółkę.
- Howie mówi, że W.S. bardzo się o ciebie martwi. On uważa, że ten facet
myśli o tobie poważnie.
- Zapomnij o nim na chwilę. Mam problem. Obawiam się, że Brent będzie
usiłował zabrać mi Em.
- Co to znaczy? Boże! Chce ją porwać?
- Wygląda to bardzo niedobrze. Muszę znaleźć jej bezpieczne schronienie na
jeszcze jedną noc. Wczoraj pojechałyśmy na farmę Henleyów, ale ona nie chce
tam zostać. Nie widziała Brenta od przedwczoraj i jest przerażona. - Głos
Maddie zdradzał zdenerwowanie. - Ja zresztą też, ale z innych przyczyn.
- Przyjedziemy do ciebie. Wszyscy - zaproponowała Tre-va. — W takim
tłumie nic jej nie zrobi
- Przecież nie zastaniecie na noc!
- Zastanowimy się, co robić. Jedziesz po nią, prawda? Spotkamy się, kiedy
wrócisz do domu. Dzieciom powiemy, że zapraszamy je na pizzę. Kupią to z
pewnością.
Maddie oparła się o ścianę. Właśnie zyskiwała kolejne kilka godzin spokoju.
- Jestem twoją dłużniczkę, Trevo - powiedziała słabym głosem.
- Nic z tych rzeczy! - odparła stanowczo przyjaciółka. -Nie bredź! Słuchaj,
właściwie to zadzwoniłam, żeby spytać, czy nie potrzebujesz przypadkiem
pomocy przy tej kasetce z biurka Brenta.
Listy... Dziecko Kristie...
- Nic mnie to nie obchodzi - stwierdziła Maddie, starając się, by jej głos
zabrzmiał zupełnie obojętnie, bo inaczej Treva mogłaby nabrać podejrzeń. -
Chyba to prostu wyrzucę.
- Poczekaj! Może tam być coś, co przyda się firmie. Przyjadę, zabiorę kasetkę i
spróbuję ją otworzyć.
Maddie zmarszczyła brwi.
- Prościej będzie, jeśli dam ci ją wieczorem. Nie jest to chyba najważniejsze,
Trevo.
- Oczywiście. Nie przejmuj się. To na pewno nic ważnego.
- Jasne. - Maddie odwiesiła słuchawkę. Co też przyjaciółka spodziewa się
znaleźć w tej kasetce?
Bo przecież... przecież i ona ma klucze do tego domu. I wie o włamywaczu...
Dlaczego W.S. miałby spotykać się dziś akurat z Howiem? Jeśli zaś nie
spotkał się z nim, to skąd Treva dowiedziała się o włamaniu? A może to ona
jest wła-mywaczką? Nie zapytała nawet, czy coś zginęło...
Nie! Maddie potrząsnęła głową. To po prostu idiotyzm! Treva jest jej
najlepszą przyjaciółką. W.S. chroni ją jak najlepiej potrafi. Zaraz zacznie
rzucać podejrzenia na przykład na mamę. Zapomnij o wszystkim i zajmij się
kolacją! - nakazała sobie. Zamówiła trzy duże pizze, dwie deluxe i jedną
wegetariańską. Na ósmą.
Wyszła na podwórko. Nim wsiadła do samochodu, zamknęła garaż z
nadzieją, że pani Crosby nie zauważyła jej poczynań, polegających na
wyniesieniu pudeł do garażu, gdzie cała ulica może je sobie dokładnie
obejrzeć.
Zaczynało się zmierzchać. Do krawężnika podjechała pół-ciężarówka.
Rozpoznała wysiadającego z niej kierowcę. Stan Sawyer. Nie Brent, i bardzo
dobrze. Nie liczyło się nic poza tym, że nie był to Brent.
- Maddie...?
- Cześć, Stan. - Próbowała przywitać go tak serdecznie, jak tylko potrafiła, ale
ton jej głosu zdradził chyba, że najbardziej ze wszystkiego chciała spytać: „A
co ty, do cholery, tu
robisz?", bo Stan zatrzymał się i niepewnie przestąpił z nogi na nogę.
- Czy... czy Brent jest może w domu?
- Nie. Poprosić go, żeby zadzwonił do ciebie, gdy wróci?
- Miałem się z nim spotkać wczoraj rano, ale nie przyszedł. Muszę z nim
porozmawiać jak najszybciej. Natychmiast.
Stan zrobił krok w jej kierunku i Maddie nagle poczuła się niepewnie, co było
bardzo niemądre. W końcu znajdowali się we Frog Point. Stan nic nie mógł jej
zrobić. Jego przybycie obserwowano z pewnością ze wszystkich okolicznych
domów.
- Jesteś pewna, że go nie ma? - dociekał.
Howie zaraz tu będzie. Pewnie wie to samo co Brent. Albo i więcej.
- Nie. - Stan znów się zbliżył. - Moim zdaniem Brent wszystkich kantuje.
Jestem przekonany, że zwiał. [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Podobne