Lakes

[ Pobierz całość w formacie PDF ]

trzyła zdumiona na Olivera.
Dlaczego on tak się zachowuje, kiedy próbujemy
mu pomóc? zapytała, przyglądając się uważnie turyś-
cie. Jest bardzo blady i się poci.
Widzę. Muszę go zbadać.
Ale gdy Oliver tylko się pochylił, mężczyzna zaczął
się zachowywać agresywnie.
Oliverze, czy w termosie zostało jeszcze trochę cze-
kolady? zapytała Helen.
Tak. Zastanawiał się chwilę, analizując powody
jej pytania. Myślisz, że cierpi na cukrzycę?
Nie wiem, ale jeden z moich pacjentów miał podob-
ne objawy. Wszyscy myśleli, że się upił, tymczasem
wystąpiła u niego hipoglikemia. Bełkotał podobnie jak
ten, był blady, spocony i o ile pamiętam, zachowywał się
agresywnie.
Oliver przyjrzał się mężczyznie jeszcze raz.
Warto spróbować. Sięgnął do plecaka i wyjął
termos. Obyś miała rację. Sprawdz, czy ma na przegu-
bie bransoletkę z informacją o chorobie.
Helen pochyliła się nad Brianem.
Panie Andrews, czy choruje pan na cukrzycę?
spytała. I dalej przemawiała do niego łagodnym tonem,
odwijając delikatnie rękaw. Mężczyzna tym razem nie
NIEZNAJOMY Z WESELA 127
protestował. Nie znalazłam bransoletki stwierdziła po
chwili ale on ma przyśpieszone tętno. To na pewno
cukrzyca, Oliverze.
Chyba się z tobą zgodzę, więc musimy spróbować
dać mu pić. I tak nie zdołamy więcej zrobić przed przyby-
ciem ekipy ratunkowej. Pomóż mi go podnieść, a ja
podam mu kubek z czekoladą. Mamy szczęście. Jeszcze
parę minut, a straciłby przytomność i wtedy nie mógłby
nic wypić. A ja nie zabieram na spacer strzykawki i am-
pułek z glukozą.
Wspólnie ułożyli mężczyznę w pozycji siedzącej,
a Oliver nalał nieco płynu do plastikowego kubka.
Sprawdz, czy nie jest za gorący ostrzegła zaniepo-
kojona Helen, więc Oliver spróbował odrobinę.
W porządku. Na pewno się nie oparzy. Czekolada
jest bardzo słodka. Doskonale. On tego właśnie potrzebu-
je, jeśli postawiłaś prawidłową diagnozę.
Helen zagryzła wargę i modliła się w duchu, by
zdołali mężczyznie pomóc. Ale dlaczego on nie nosi
bransoletki z informacją, jeśli rzeczywiście cierpi na
cukrzycę?
Proszę to wypić rzekł półgłosem Oliver, przy-
kładając kubek do ust mężczyzny. Zwietnie pochwa-
lił, gdy Brian upił łyk. Jeszcze trochę, jeśli zdołasz.
Dobrze. To na pewno ci pomoże.
Tak namawiając, skłonił mężczyznę do wypicia całe-
go kubka, a potem zwrócił się do Helen:
W przedniej kieszeni plecaka mam jeszcze tablicz-
kę czekolady. Podaj mi, proszę.
Tym razem Oliver musiał go dłużej przekonywać, ale
w końcu mężczyzna zjadł całą tabliczkę czekolady i jego
128 SARAH MORGAN
stan powoli się poprawiał. W kwadrans pózniej mógł już
wyraznie mówić.
Dziękuję powiedział, ocierając drżącą ręką usta.
Chyba mam drobne kłopoty...
Helen popatrzyła zaskoczona na Olivera. Jak ten czło-
wiek może tak bagatelizować swą przygodę? Miał niesa-
mowite szczęście. Gdyby przypadkiem nie znajdowali
się w pobliżu, mógłby umrzeć przed nadejściem pomocy.
Choruje pan na cukrzycę stwierdziła łagodnie
ale nie nosi pan bransoletki z informacją.
Mężczyzna zamknął oczy i głęboko westchnął.
Nie dam się zaobrączkować mruknął, potrząsając
głową. Nie pozwolę, żeby choroba wpływała na moje
życie. Będę dalej robił to, co zawsze.
Jasne poparł go Oliver. Nie musisz zmieniać
trybu życia, jeśli potrafisz ustabilizować poziom cukru.
Wybrałeś się na wyczerpującą wędrówkę. Wziąłeś ze
sobą jedzenie?
Nie myślałem, że tak długo to potrwa.
Cierpisz na hipoglikemię wyjaśnił Oliver. Po-
ziom cukru we krwi spadł do niebezpiecznie niskiego
poziomu. Jak zwykle, gdy wysiłek fizyczny zajmuje wię-
cej czasu, niż wcześniej planowaliśmy, lub zrezygnu-
jemy z któregoś posiłku. Może to Uownież wywołać
zbyt wysoka dawka insuliny. Byłeś w poradni dla dia-
betyków?
We wszystko się wtrącają mruknął Brian. Po-
uczają, co robić, i ciągle cię sprawdzają.
Próbują pomóc zapanować nad cukrzycą wyjaś-
niła łagodnie Helen, ujmując go delikatnie za rękę, ale
mężczyzna wyrwał dłoń z jej uścisku. [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Podobne