Zajdel_Janusz_A_ _Prawo_do

[ Pobierz całość w formacie PDF ]

niach Moltona, a to zbyt mało dla skrupulatnego sądu.
Ale, wreszcie, major gwarantował mi w pewnym sensie bezpieczeństwo!
pocieszył się Jan i zaczął rozmyślać, co by tu powiedzieć Aldezowi, by do reszty
zmącić jego i tak już zachwianą wiarę w sukces planów.
Raz jeszcze wrócił do tej sprawy sprzed lat pięćdziesięciu. W miarę jak o tym
rozmyślał, coraz to nowe strzępy informacji, napływając z jakichś zakamarków
pamięci, uzupełniały obraz tamtych wydarzeń.
W kilka lat po podpisaniu układu o powszechnym i całkowitym rozbrojeniu,
zniszczono, rozmontowano i unieszkodliwiono wszelkie środki masowego raże-
nia, głowice nuklearne, rakiety dalekiego zasięgu, wyrzutnie, miny atomowe. . .
Jak wyrzut sumienia ludzkości pozostały jeszcze tylko te najgrozniejsze, naj-
potworniejsze w swych założeniach, środki zniszczenia: najnowsza, tajemnicza
i straszliwa broń, zwana potocznie bronią D , od słowa dezintegracja . Broń
ta, której działanie opierało się na anihilacji materii, nie została nigdy nawet wy-
próbowana, jednak nikt nie miał wątpliwości co do jej koszmarnych skutków. Jak
mówiono, sami twórcy tej broni przerazili się swojego dzieła.
Ze skąpych informacji, jakie przeciekały do publicznej wiadomości, wynika-
ło, że bomby D mogły pokonywać samodzielnie praktycznie dowolne odległo-
ści, korzystając z energii napędowej pochodzącej z anihilacji zawartego w nich
ładunku stabilizowanej antymaterii. Mogły służyć jako pociski transkontynental-
ne, jako bomby orbitalne. . . Ich siła rażenia przekraczała wielokrotnie to, co osią-
gnięto kiedykolwiek: mogły służyć do niszczenia całych krajów, być może nawet
i kontynentów. Trzeba przyznać, że jedyną wprawdzie, ale za to decydującą ko-
rzyścią, wynikającą z tego szatańskiego wynalazku, było właśnie przyspieszenie
pełnego rozbrojenia. . .
W ogłoszonym wówczas komunikacie Międzynarodowej Komisji Rozbroje-
nia odnotowano:
Broń "D", w ilości 372 jednostek, ze względu na swe właści-
wości jest z natury rzeczy niezniszczalna i nie istnieje żaden sposób
jej unieszkodliwienia lub wykorzystania w innych, niż niszczyciel-
skie, celach. Z uwagi na to wymienione jednostki broni "D" zostaną
zabezpieczone w sposób specjalny w terminie pózniejszym. O doko-
naniu tego społeczeństwo zostanie poinformowane osobnym komu-
nikatem .
Komunikat ukazał się dopiero w kilka lat pózniej. Brzmiał mniej więcej tak:
Dokonano zabezpieczenia ostatnich 372 jednostek broni maso-
wego rażenia. Broń została ukryta na powierzchni Księżyca. Operacja
103
taka okazała się najkorzystniejsza z punktu widzenia bezpieczeństwa.
Bez ingerencji człowieka broń nie zagraża w żadnym stopniu miesz-
kańcom Ziemi oraz osobom przebywającym na Księżycu.
Ze względu na bezpieczeństwo i zachowanie w tajemnicy miejsca
ukrycia tej broni operację przeprowadzono przy użyciu zdalnie ste-
rowanych maszyn roboczych, którymi kierowali trzej przedstawiciele
różnych armii, wybrani spośród kadry oficerskiej i podoficerskiej. Ich
nazwiska i podpisy figurują pod protokołem, wieńczącym chlubne
dzieło powszechnego rozbrojenia. Są to: major Davis Kerman, star-
szy sierżant Jack Molton i kapral Wiktor Dali .
Po podpisaniu protokołu wymienione osoby zostały zaprzysiężone i zobowią-
zane do zachowania tajemnicy w sprawach związanych z przeprowadzoną opera-
cją. Sporządzono formalnie akty zgonu trzech uczestników akcji, którzy następnie
otrzymali dokumenty opiewające na inne nazwiska i dane personalne dla uniknię-
cia komplikacji w ich życiu prywatnym, wynikających z możliwości wywierania
na nich jakichkolwiek nacisków, zmierzających do wydobycia tajemnicy.
W ten sposób zakończona została ostatecznie sprawa unieszkodliwienia broni
D , która spoczywa teraz bezpiecznie pod powierzchnią księżycowego gruntu.
Jan nie pamiętał, oczywiście, dokładnej treści tych komunikatów, ale to, co
zdołał sobie przypomnieć, wystarczyło dla wyprowadzenia dalszych wniosków:
posiadłszy broń D , banda Aldeza mogłaby trzymać w szachu cały glob ziemski. [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Podobne